ŚWIĄTO SZKOŁY
******
W dniu 20.03.2013 r. w naszej szkole obył się uroczysty apel z okazji rocznicy nadania imienia szkole. Apel poświecony został rodzinie Lutosławskich. Inscenizacja (scenariusz Beata Sobolewska) dotyczyła wybranych postaci tego wybitego rodu tj.: Franciszek, Stanisław, Kazimierz, Józef, Marian, Witold Lutosławski. I tak dzięki młody artystom z klasy II a cala społeczność szkolna przeniosła się w czasy świetności dworu dolnego, w którym żyli potomkowie rodu Lutosławskich.
Wykonawcy przypomnieli, że to dzięki Franciszkowi, który jeździł po całej Europie, by zapoznać się z nowoczesna gospodarką , powstała mleczarnia gorzelnie, browar na wzór zagraniczny.
W innej scenie zaprezentowali niektóre myśli Stanisława – filozofa świadczące jego „światłym umyśle”, które odwołują się do pięknych humanistycznych idei:
„Najwyższa mądrość może być tylko zdobyta przy najwyższej moralnej doskonałości”, „Lepiej stać się złym, niż pozornie dobrym”, „Kto kocha swój naród, nie pragnie krzywdy żadnego innego narodu”.
Kolejną scenę poświęcono postaci księdza Kazimierza, który stworzył pierwsze zastępy harcerzy wzorowane na skautingu gen. Roberta Badena Powella i zaprojektował krzyż harcerski. Ciekawa i jak najbardziej aktualna jest symbolika tego krzyża: „koło”- to symbol doskonałości, „gwiazda” w środku oznacza myśl – „ad astra” ( do gwiazd), „czuwaj” nawiązuje do gotowości ducha czyli pracy nad sobą.
W inscenizacji zaakcentowano też tak ważny dla rodziny Lutosławskich patriotyzm i zdolność do poniesienia ofiary przejawiający się w działalności antyrosyjskiej Józefa i Mariana skazanych na śmierć. Całość uzupełniała piękna muzyka podkreślająca dramatyzm sytuacji, nad którą czuwała p. Justyna Czerwonko.
Wspominano też o Witoldzie Lutosławskim- polskim kompozytorze cenionym na całym świecie, który tak pięknie pisał o swojej misji tworzenia:
„Nie pragnę znajdywać, natomiast pragnę odnajdywać tych, którzy w najgłębszych warstwach duszy czują tak samo jak ja” .
Na zakończenie Natalia Złotowska wyrecytowała fragment wiersza J. Twardowskiego – „Wszystko co dawne” . Skupienie i cisza z jaka cała społeczność szkolna oglądała spektakl oraz gromkie brawa na zakończenie wynagrodziły młodym artystom cały trud przygotowań i potwierdził wysoki poziom całej uroczystości.
